کد مطلب:40561 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:24

گنجینه پرسمان » تاريخ و سيره

آيا بهتر نبود كه در قرآن به پيامبران ( گناه ) نسبت داده نمي شد ؟ .

چـون مـعـجزات و كارهاي خارق العاده از پيامبران زياد سر زده است , ممكن است عده يي در حق آنان غلو كنند و به خدايي آنان قائل شوند , چنانكه مسيحيان حضرت عيسي (ع ) را خدا دانستند و بشر بودن او را فراموش كردند . بنابراين ممكن است يكي از فوايد ذكر اين آيات جلوگيري از اين زياده روي ها باشدچرا كه هر كس اين آيات را بخواند مي فهمد آنان بنده خدا بوده اند . شـخـصي از حضرت علي - كه سلام خدا بر او باد - پرسيد اصولا چرا خدا اين آيات را درقرآن ذكر كرده است ؟ آن حضرت فرمود ذكر اين آيات بهترين دليل حكمت عالي خدا وقدرت غالب و عزت روشـن اسـت چـرا كـه مي دانست براهين و معجزات پيامبران در نظر مردم بزرگ جلوه مي كند و عـده يي از آنان برخي از پيامبران را به خدائي مي گيرند چنانكه مسيحيان پسر مريم را , پس بدين مـنظور آن آيات را ذكر كرد تا روشن كند مقام خدايي و ربوبي تنها به او اختصاص دارد و پيامبران بنده برگزيده خدا هستند نه خدا 000 (1)علاوه همانطور كه لاهيجي در گوهر مراد از كتاب شرح مقاصد نقل مي كند اين آيات دلالت دارد بر صدق و راستي پيامبران كه هر چه نازل مي شد - و لو به آنان برخوردمي داشت - به مردم ابلاغ مي كردند و همچنين اين آيات براي مردم درس آموزنده يي اسـت كه ببينند پيامبران با آن مقام بزرگي كه داشتند چگونه از خطاي جزئي ناراحت مي شدند و درصدد جبران و استغفار و توبه برمي آمدند .

---

بيست پاسخ
هيئت تحريريه موسسه در راه حق 1 - تفسير نور الثقلين ج 3 ص 404 حديث 163